you never know

امروز یه روز خیلی غمگین بود. 

روزی که علیرغم موفقیت خودم بخاطر اینکه دوستان خوبی رو. از دست دادم خوشحال نبودم. 

واقعا حضور آدمهای خوب و مهربون خیلی خوبه توی این دنیا باعث میشه دلگرم بشی و وقتی از دستشون میدی خیلی ناراحت کننده است. 

گرچه شاید چیز مهمی نباشه یه هفته دیگه همه ما درگیر روزمرگی های خودمون میشیم و یادمون میره که چقدر یه روزی بابت یه موضوعی ناراحت شدیم ولی شاید خوبه یادمون بمونه که وقتی هستن قدردان حضورشون باشیم.

البته که من سعی کردم قدردان باشم ولی بابت اینکه نتونستیم مدت بیشتری کنار هم باشیم خیلی ناراحت شدم.

شاید اینجا جای مناسبی برای اونها نبود ولی بعد از مدتها خیلی ناراحت کننده بود خداحاظی با کسانی که نمیشه گفت دوستشان داری چون زمان زیادی نمیگذره ولی میشه گفت قدردان حضورشان هستی و شاید دنیا رو جای بهتری میکنند برای زیستن. 

نمیدونم شاید بخاطر عدم مدیریت استرس بود یا فقط تقدیر که نشد مدت بیشتری با هم همکار باشیم. 

جاشون خالی خواهد بود. 

شاید شرایط بهتری در انتظارشون هست. 

نمیدونم

فقط خیلی غم انگیز بود خداحافظی با کسانی که برای حضور در اون کار بیشتر از من تلاش میکردند 

و علیرغم تلاش ما برای ماندشون نشد که بشه 

فقط میتونم بگم ما آدمها خیلی به هم احتیاج داریم 

به مهربانی هم 

به حضور هم 

و این حضور و مهربانی هرچند اندک رو از هم دریغ نکنیم

خیلی غمگینه ادمهایی که امروز با کلی هیجان و خوشحالی حرف میزدند درمورد فردا دیگه کنارمون نیستند 

آدمهایی که برنامه شام پاریس با هم داشتیم .......

و این اسمش زندگیست. 

............