ماه سی و چهارم

امروز اولین روز رسمی بعد از تموم شدن دانشگاه و امتحاناتش و ماهگرد مهاجرت من. 

دو ماه دیگه میشه سه سال و روزی که اومدم فکر میکردم که بعد از سه سال تکلیف خیلی چیزها معلوم خواهدبود ولی امروز حتی نمیدونم که کچا میخوام زندگی کنم. 

ولی بهرحال باید بپذیرم این بی تکلیفی زندگی رو و ازش انتظار بیشتر از این نداشته باشم تا خوشحال باشم. 

میخوام تمرین کنم هروقت غمگین شدم نزارم این غم هدر بره و ازش یه چیز ارزشمند و هیجان انگیز بسازم. 

مثلا یه مهارت جدید یه نوشته خوب یه فعالیت هیجان انگیز و خاطره ای ماندگار ....

زندگی کوتاهتر از اونیه که بخوام غصه چیزی رو بخورم یا حسرت آرزوهایی که نشد 

دیگه این درس تموم شد و وقت رسیدن به دستاورده که باید براش برنامه ریزی کنم. 

امیدوارم در سالگرد سوم بعضی از این دستاوردها به جریان افتاده باشه و در مسیر اهدافم باشم.