ماه بیست و هشتم

ماه نوامبر همیشه من و یاد نوامبر شیرین میندازه و اینکه میشه زندگی رو طوری دید که انگار واقعا آخرین ماه زندگیمون هست. این طرز فکر هرچند شاید خیلی غم انگیز به نظر برسه ولی در نوع خودش خیلی هیجان انگیز هم هست، لذت و عمق همه تجربیات رو بیشتر میکنه و باعث میشه هر روز رو طوری زندگی کنی که انگار آخرین تجربه ات روی زمینه.

من قبلا با این طرز فکر زندگی کردم و خیلی خوب بود ولی اینکه بخواهم با همون کیفیت و جسارت دوباره تکرارش کنم حاضر نیستم ولی از بعدی دیگه میخوام تجربش کنم.

اینکه این بار نه به قیمت گذشتن از غرورم و پا گذاشتن روی همه احساسم بلکه به قیمت خارج شدن از دایره امنم که خیلی چالش خوبیه برای خودم و این تجربه رو کاملا شخصی میکنه و بخش جدیدی از وجودم رو تجربه میکنم. چیزهایی که جدیده و میتونه این نوامبر رو شیرین تر کنه.

باز به بهانه این ماهگرد آبانهای گذشته رو مرور کردم حداقل چیزی که یادمه و بابتش خدا رو شکر میکنم اینکه آبان امسال از سال گذشته خوشحال ترم، آرام تر و به خودم بسیار بسیار مطمئن تر شدم و ...

دو سال پیشش آنقدر آرام و خوشحال بودم که نوشتن رو فراموش کردم ولی در کل آبان امسال رو دوست دارم و این ماه شاید متفاوت تر از همیشه زندگی کردم.

ماهی که گذشت شاید خیلی چالش داشت که حتی حوصله ندارم بهش فکر کنم ولی گذشت و امروز همه چیز در یک آرامش خوب بسرمیبرد.

فهمیدم و با تمام وجودم تجربه کردم که خودم برای خودم کافیم و با اینکه این موضوع رو هم فهمیدم که هیچکس آنقدرها هم قابل اتکا و امن نیست ولی مهم هم نیست چون خودم کافیم و از پس تمام این زندگی برمیام. هرچند سخت ولی میگذرد و وقتی گذشت تجربیات خوبش میمونه و خوبیه ناراحتیها اینه که زودتر از اینکه فکرش رو بکنی تموم میشه و اونقدر دردناکه که هیچوقت حتی توی ذهنت مرور هم نمیشه و بین همه اونها میگردی خاطرات و خوبیها رو برای یادآوری پیدا میکنی.

بابت همه اینها و همه این رضایت و آرامش باید شکرگزار بود و یک نوامبر خیلی شیرین رو آرزو کرد تا سال دیگه خاطراتش رو مرور کنم.