دومین سالگرد

همیشه دوست داشتم اتفاقات خوب و مهم زندگیم رو به بهانه ای مرور کنم و بابت اونها شکرگزار باشم.

مهاجرت هم بهانه ای شد برای این شکرگزاری ها.

دوست داشتم اتفاقات خوب بیشتر و مهم تری داشتم برای جشن گرفتن ولی این زندگی هم برای خیلی ها آرزو محسوب میشه و برای داشتنش خیلی خوشحالم.

امروز دومین سالگرد بود در کنار مامانم. خیلی هم روز شلوغ و پرکاری گذشت  ولی خدا رو شکر بیزینسم رو ثبت کردم و لایسنسم رو گرفتم و همه چیز با خوبی و روانی انجام شد، با وجود همه بی خیالی و به تعویق انداختن های من و باورم بر اینکه خودش انجام میشه  اگه نمیشه حتما قرار نیست بشه.(نیما هم نبود که گیر بده عجله کن)

امسال از سال گذشته خوشحال ترم راضی ترم. هنوز خیلی چیزها رو نمیدونم میخوام چیکار کنم ولی از فکرکردن بهش هم خسته شدم و میخوام در سوال ماندن رو تجربه کنم. خسته شدم از برنامه ریزی و فکرکردن برای آینده. بگذار آینده خودش بیاد و برنامه هاش رو با خودش بیاره.

یه موضوع دیگه که انگار پارسال دغدغه ام بوده دانشگاه بوده که نمیدونستم اصلا میخوام چیکار کنم که خدا رو شکر به طرز ناخودآگاه و خودجوش رفتم و الان داره تموم میشه.

نمیدونستم بیزینسم رو میخوام چیکار کنم که فهمیدم گرچه هنوز نمیدونم عاقبتش چه خواهد شد ولی تلاشم رو میکنم نه برای نتیجه اش بلکه برای تمرین درسهای کارافرینی و چالشی جدید و تجربه ای متفاوت از گذشته. نتیجه اش هر آنچه که باشه دستاوردش کلی تجربه بیزینس شخصی خواهدبود و برای من که زندگی و کار مشخصی دارم چندان سرنوشت ساز نیست.

چند روز اخیر قدمهای اولیه برای ساختن یک خانه گرم و دوست داشتنی رو برداشتیم و کلی دلگرمی و عشق با خودش داشت.

با امید تجربه های زیبا و شاد و پر از عشق و محبت.

طبق رسم قدیمی خودم باید در آخر آرزوهام رو برای سومین سالگرد بنویسم که مصادف خواهد بود با اپلای برای سیتیزنشیپی احتمالا اگر امسال بخاطر کارم برنگردم ایران.

امیدارم اول از همه خوشحالی و سلامتی مون حفظ بشه و بیشتر.

این بیزینس نوپای امروز سال آینده تبدیل به یک بیزینس یک ساله موفق شده باشه با کلی مشتری راضی و خوشحال و کارمندهای راضی تر و خوشحال تر.

و بقیه آرزوهای قشنگ معمول.

و درنهایت سپاس برای همه هدایای قشنگ این زندگی.