آخرین مطالب
امکانات وب
ما همه نجات يافتگاني فراموش كاريم.
يادمان ميرود از چه سختي هايي رد شده ايم.
از چه ادمهاي اشتباهي، از چه تحقيرهايي، از چه اشكهايي، از چه سوتفاهماتي!
ما يادمان ميرود كه چقدر زيبا دوام اورده ايم و گذر كرده ايم.
شبيه به ادمي كه رد شده است اما خودش گذرش را باور ندارد و مدام به اينده شك ميكند.
گاهي بخشي از ما، ما را از اينده ميترساند.
از راههايي كه ممكن است بن بست باشند و ادمهايي كه ممكن است نااميدمان كنند.
از هدفهايي كه ممكن است به نتيجه نرسند و آرزوهايي كه شايد براورده نشوند!
ما ادمهايي نگرانِ آینده هستيم و حواسمان نيست كه چه بحران هایی را رد كرده ايم!!
همان ادمي كه اگر در "اكنون" اشفتگي رخ دهد، آن را جمع میکنیم و راه حلی پیدا می کنیم.
قضيه اين است در بيشتر مواقع اگر ما در "اكنونمان" دچار بحران يا آشفتگي شويم ميتوانيم از پس آن براييم! و لازم نيست آنقدر نگرانِ عملكردِ خودمان در آينده شويم!
به خاطراتمان كه نگاه كنيم ميتوانيم قدرتِ خودمان را ببينيم.
مثلا روزي كه مورد اهانت قرار گرفته ايم و در خلوتمان گريه كرده ايم اما فاصله مان را با ان آدم تنظيم كرده ايم ولی نشکسته ایم.
در نهايت اگر به اتفاقات غير قابل پيش بيني زندگي مان دقت كنيم متوجه ميشويم ما بهتر از آنچه كه فكر ميكرده ايم، واكنش نشان داده ايم.
حقيقت اين است كه ما "ميتوانيم " و قادر هستيم، از "اشفتگي ها" درست در زمان وقوعشان گذر كنيم! ما ميتوانيم چون بدنمان و ذهنمان به ما اين قدرت را ميدهد كه واكنشهاي خوب و مناسبي را در زمان بحران نشان دهيم.
اما در بيشتر مواقع ما قبل از اتفاقات ميترسيم و بعد از اتفاقات يادمان ميرود كه چطور گذشته ایم!
آدمي در درون ماست كه ما را از اشفتگي رد ميكند!
با تمام ترسهايي كه به او وارد كرده ايد، با تمام سرزنشها، با تمام غرزدن ها و ناراضي بودنمان از او،
اما باز هم او ما را رد كرده است.
آدمي در درون ماست كه بخش بزرگي از هويت دروني مان است.
اين بخش به ما كمك ميكند كه در لحظه ي وقوع بحران تصميم هاي خوبي بگيريم،
اين آدم احتياج به اين همه نگراني ندارد.
لازم نيست به او درس بدهيم كه اگر اتفاقي افتاد چگونه پاسخ دهد.
اجازه دهيم اتفاقات رخ دهند، اجازه دهيم همه چيز غير قابل پيش بيني جلو برود.
و اينقدر فراموش نكنيم كه درونمان ما را نجات داده است و نجات هم خواهد داد